Չղջիկն ու ճայը ընկերանում են:
Նրանք որոշում են վաճառական դառնալ:
Եվ տեսնում են, որ փող չունեն:
Մտածում-մտածում են, թե ինչ անեն և որոշում են, որ պետք է գնան փշի մոտ:
Գնաում են փշի մոտ և ասում.
-Փուշ շատ-շատ ենք խնդրում, մեզ փող կտա՞ս:
Շատ աղաչանք-պաղտանք են անում և փուշը համաձայնում ու փող է տալիս:
Բայց օր ու ժամ են գրանցում, որ փուշը գա ու իր փողը վերցնի:
Չղջիկը մնում է տանը տնպահ:
Իսկ ճայը ամբողջ գումարը վերցրնում է և գնում է առևտուր անելու:
Գնում, հասնում է Մըսըր, Չինումաչին,Ֆարս, Հընդըստան, Արաբըստան…
Ինչ աչքը տեսնում է, առնում է:
Տանում, լցնում է նավը և ուրախ-ուրախ վերադառնում :
Ճանապարհին փոթորիկ է սկսվում:
Ամեն ինչ կորցնում է, նավն էլ խորտակվում:
Չղջիկն էլ նայում է ճանապարհին, թե երբ է գալու ճայը:
Օրերը անցնում են, գալիս է պարտքի օրը, բայց դեռ ճայը չէր վերադարձել:
Փուշը թուղթը ձեռքին գալիս է, իր փողը ետ է ուզում:
Չղջիկը համոզում է, համոզում , բայց փուշն էլի իր փողն է ուզում:
Այդպես համազայնության չեն գալիս և ամեն մեկը գնում է իր ճանապարհով:
Փուշն էլ այդ օրվանից, երբ տեսնում է ինչ որ մեկի, փեշը քաշ է անում ու ասում.
Թե չե՞ն տեսել մեկն ու մեկին,
Էն լիրբ Ճային կամ Չղջիկին
Եվ այդ օրվանից մինչև այսօր, մեկը մեկին չի տեսել:
